Το ΜΕΤΑ σχετικά με τη συνάντηση των αποκαλούμενων «κοινωνικών εταίρων», της ΓΣΕΕ δηλ. και όλων των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) στο Υπουργείο Εργασίας και της χάραξης κοινής «εθνικής γραμμής» ενόψει της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους δανειστές το Σεπτέμβρη, δηλώνει πως:

1. Δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει «εθνι­κή γραμ­μή» σε καμιά πε­ρί­πτω­ση με­τα­ξύ ερ­γα­ζο­μέ­νων και ερ­γο­δο­τών, αφού τα συμ­φέ­ρο­ντά τους είναι δια­με­τρι­κά αντί­θε­τα. Η ηγε­τι­κή ομάδα της ΓΣΕΕ δεν έχει εξου­σιο­δο­τη­θεί με κα­νέ­ναν τρόπο από την ερ­γα­τι­κή τάξη ώστε να δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται για το πώς θα γίνει κα­λύ­τε­ρα ο σφα­για­σμός των δι­καιω­μά­των της.

            2. Η κυ­βέρ­νη­ση χρη­σι­μο­ποιεί τον «κοι­νω­νι­κό διά­λο­γο» ως άλ­λο­θι και ως ερ­γα­λείο, από τη μια για να βρει συ­νε­νό­χους στην πα­γί­ω­ση των μνη­μο­νια­κών ανα­τρο­πών των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των και συμ­μά­χους στην υλο­ποί­η­ση των νέων αντερ­γα­τι­κών αλ­λα­γών στα ερ­γα­σια­κά που έχει συ­νο­μο­λο­γή­σει στο 3ο μνη­μό­νιο, και από την άλλη για να προ­βά­λει μια υπο­τι­θέ­με­νη σύ­γκρου­ση με­τα­ξύ Ελ­λά­δας – λες και έχουν όλοι οι «εταί­ροι» στην Ελ­λά­δα τα ίδια συμ­φέ­ρο­ντα - και δα­νει­στών. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι συμ­φώ­νη­σαν και «...θε­ω­ρούν ότι δεν υφί­στα­ται θέμα μεί­ω­σης του κα­τώ­τα­του μι­σθού ή κα­τάρ­γη­σης του 13ου και 14ου μι­σθού...» όταν μέχρι χθες έλε­γαν ότι θα επα­να­φέ­ρουν τον κα­τώ­τα­το μισθό στα προ μνη­μο­νί­ου επί­πε­δα (751€) και όταν ακόμα και η δια­τή­ρη­ση του 13ου και 14ου μι­σθού θα συ­νο­δευ­τεί με την κα­τάρ­γη­ση επι­δο­μά­των που προ­σαυ­ξά­νουν σή­με­ρα το βα­σι­κό μισθό.

            3. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα αντι­στα­θούν στο χτύ­πη­μα του δι­καιώ­μα­τος στην απερ­γία, όπως κω­δι­κο­ποι­ή­θη­κε στη συμ­φω­νία των «εταί­ρων» πως ο συν­δι­κα­λι­στι­κός νόμος (1264/1982) «…πρέ­πει να εκ­συγ­χρο­νι­στεί, κυ­ρί­ως ως προς την αντι­με­τώ­πι­ση πρα­κτι­κών κακής εφαρ­μο­γής του…» όταν όλοι γνω­ρί­ζου­με ότι ως κακή πρα­κτι­κή θε­ω­ρεί­ται η «ευ­κο­λία» στην προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας πράγ­μα για το οποίο εν­δια­φέ­ρο­νται οι δα­νει­στές, με στόχο να ευ­νου­χί­σουν αυτό το δι­καί­ω­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

            Το ΜΕΤΑ καλεί τους ερ­γα­ζό­με­νους, τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, τις ομο­σπον­δί­ες, τα Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα της ΓΣΕΕ και τα Νο­μαρ­χια­κά Τμή­μα­τα της ΑΔΕΔΥνα μην νο­μι­μο­ποι­ή­σουν κα­νέ­ναν “κοι­νω­νι­κό” διά­λο­γο και να μη συ­ναι­νέ­σουν στην πλήρη ανα­τρο­πή των δι­καιω­μά­των τους, γιατί το αντερ­γα­τι­κό “μενού” του Φθι­νο­πώ­ρου για τα ερ­γα­σια­κά προ­βλέ­πει, εκτός από τα πα­ρα­πά­νω, την απε­λευ­θέ­ρω­ση των ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων και την πλήρη ευ­ε­λι­ξία στις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις.

            Η αντι­με­τώ­πι­ση της νέας αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης της κυ­βέρ­νη­σης και των δα­νει­στών απαι­τεί τον συ­ντο­νι­σμό της ερ­γα­τι­κής πλευ­ράς με τα άλλα πλητ­τό­με­να, από τα μνη­μό­νια κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα, τους ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες, τους αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους και τους αγρό­τες, που κα­τα­στρέ­φο­νται βίαια και προ­λε­τα­ριο­ποιού­νται, τη νε­ο­λαία που με­τα­να­στεύ­ει και η οι­κο­δό­μη­ση ενός ευ­ρύ­τε­ρου κοι­νω­νι­κού με­τώ­που για την κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και όσων τα υπο­στη­ρί­ζουν και τα υλο­ποιούν και τη σύ­γκρου­ση και ρήξη με την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, ως προ­ϋ­πό­θε­ση για την εφαρ­μο­γή ενός φι­λο­λαϊ­κού προ­γράμ­μα­τος για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση και την οι­κο­νο­μι­κή της ανά­πτυ­ξη σε όφε­λος του λαού και του τόπου.

            Οι αγω­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις των συν­δι­κά­των, με αφορ­μή τη ΔΕΘ στις 10 Σε­πτέμ­βρη στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, πρέ­πει να απο­τε­λέ­σουν την αφε­τη­ρία των αγώ­νων για να μην πε­ρά­σουν τα νέα αντερ­γα­τι­κά μέτρα και για να ακυ­ρω­θεί η εφαρ­μο­γή αυτών που πέ­ρα­σαν πρό­σφα­τα και πε­τσο­κό­βουν τις συ­ντά­ξεις και τα ει­σο­δή­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Ιού­λης 2016

Συμβολαιογράφοι και δυνάμεις των ΜΑΤ την Τετάρτη 20 Ιούλη στο ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν βία αλλά και να παραβούν το σχετικό με τους πλειστηριασμούς νομοθετικό πλαίσιο για να εξυπηρετήσουν τ’ αφεντικά τους, τους τραπεζίτες, αρπάζοντας τη λαϊκή κατοικία και περιουσία, έναντι «πινακίου φακής».

Γνωρίζοντας ότι αρχίζει και στη Θεσ/νίκη (όπως και στην Αθήνα από την προηγούμενη εβδομάδα) η επίθεση αρπαγής λαϊκών σπιτιών αλλά και άλλων περιουσιακών στοιχείων μικροεπαγγελματιών μεταξύ των οποίων και ένα σπίτι 45τ.μ. περίπου, στο οποίο κατοικεί οικογένεια με άτομα με ειδικές ανάγκες, η Λαϊκή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών καλέσαμε συγκέντρωση στο Ειρηνιδικείο Θεσ/νίκης και παρά το ότι βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού, συγκεντρωθήκαμε μερικές δεκάδες εργαζόμενοι και νέοι της πόλης από συνελεύσεις γειτονιάς, πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες, φοιτητικούς συλλόγους κ.ά.



Στην αίθουσα του Ειρηνοδικείου καταθέσαμε τις θέσεις του κινήματος για τη ασκούμενη στο θέμα των πλειστηριασμών-κατασχέσεων πολιτική, ειδικά με την εφαρμογή του νέου νομοθετικού πλαισίου που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά το 3ο μνημόνιο και καλέσαμε για άλλη μια φορά τους συμβολαιογράφους να απέχουν από τους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και να μη γίνουν τα όργανα εκτέλεσης αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Αντ’ αυτού η προεδρεύουσα της διαδικασίας κ. Χρουσαλά-Μπιλίτση, η οποία τυγχάνει και πρόεδρος της τοπικού συνδικαλιστικού οργάνου των συμβολαιογράφων, και αφού προηγουμένως είχε ζητήσει την παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στην κατάμεστη από διαδηλωτές αίθουσα, κάλεσε τα ΜΑΤ να απομακρύνουν τους διαδηλωτές, «για να μπορέσουν να κάνουν κι αυτοί τη δουλειά τους…», όπως προκλητικά δήλωσε, να προχωρήσουν δηλ. στην αρπαγή (από την τράπεζα Πειραιώς, κατά κύριο λόγο, την οποία πάρα πολύ συχνά εκπροσωπεί η κ. πρόεδρος), μέσω του πλειστηριασμού.

Στη συνέχεια οι διμοιρίες των ΜΑΤ με ιδιαίτερα βίαιο απομάκρυναν τους διαδηλωτές, παίρνοντάς μας κυριολεκτικά σηκωτούς από την αίθουσα, και η διαδικασία συνεχίστηκε κεκλεισμένων των θυρών (με δυο σειρές ανδρών των ΜΑΤ, μέσα και έξω από την πόρτα της αίθουσας), κατά παράβαση κάθε νομικής πρόβλεψης περί ανοιχτής στο κοινό διαδικασίας πλειστηριασμού.

Και αν και δεν έγινε τελικά κατορθωτό το ξεπούλημα του σπιτιού των 45τ.μ. (λόγω έλλειψης πλειοδότη) η βία και οι παράνομες πράξεις δε σταμάτησαν εδώ. Ενώ οι διαδικασίες των πλειστηριασμών, όπως ρητά προβλέπεται, ξεκινούν στις 4μ.μ. και ολοκληρώνονται στις 5μ.μ., η συγκεκριμένη διαδικασία ολοκληρώθηκε στις 5.07μ.μ., όταν κατοχυρώθηκε έναντι πινακίου φακής η ακίνητη περιουσία πρώην ιδιοκτήτη επιχείρησης στην Ευκαρπία Θεσ/νίκης, όχι βέβαια υπέρ των πρώην εργαζόμενών της (οι οποίοι έχουν αποζημιωθεί) αλλά υπέρ της τράπεζας Πειραιώς…

Όταν δε διαμαρτυρήθηκε ο οφειλέτης-ιδιοκτήτης για την παρανομία, αφού αρχικά τον χτύπησαν, στη συνέχεια οι δυνάμεις τον ΜΑΤ τον συνέλαβαν και από την πίσω πόρτα τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα.

Ως Λαϊκή Συνέλευση αλλά και όλες/οι μαζί οι συλλογικότητες και οι αγωνιστές που συμμετείχαμε στη σημερινή κινητοποίηση, καταγγέλλουμε

• τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που σε εφαρμογή του 3ου μνημονίου και των εντολών Ε.Ε.-κεφαλαίου προωθεί αυτή την πολιτική αρπαγής της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και προσφέροντάς κι αυτή, μαζί με τη δημόσια περιουσία και τα αγαθά που ξεπιουλιούνται, στα ντόπια και ξένα αρπακτικά

• τους συμβολαιογράφους που με τη συμμετοχή τους στους πλειστηριασμούς παίρνουν θέση και εξυπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα, κόντρα στην εργαζόμενη πλειοψηφία και τα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, παραβιάζοντας ταυτόχρονα κατάφωρα κάθε νομότυπη διαδικασία

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τους νέους, τις τοπικές, εργατικές, πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες της πόλης σε συστράτευση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής

Την επόμενη Τετάρτη 27 Ιουλίου, στις 3.30μ.μ. θα είμαστε όλοι, ακόμα πιο μαζικά και δυναμικά, στο ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης, για την ματαίωση των πλειστηριασμών, για να μην περάσει ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ!

Λαϊκή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών Θεσ/νίκης

Του ΣΤΑΘΗ*

Κάθε μέρα κι ένα κακό νέο! Ή πολλά κακά νέα. Μόλις χθες μάθαμε ότι το έλλειμμα των Ασφαλιστικών Ταμείων ανέρχεται στο 9% του ΑΕΠ. Τουτέστιν γύρω στα 19 δισ.! Το έλεγε ο κ. Κατρούγκαλος και γέλαγε. Γιατί; ομιλεί γελαστός «καν τι μη γελοίον ει»! Ισως να φταίει το μαντιλάκι, που είναι χάχας (το μαντιλάκι).

Κατά τα άλλα, οι κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν να παραμείνουμε στηνεργασιακή ζούγκλα και να μη μεταβούμε στον εργασιακό μεσαίωνα. Δεν το βλέπω. Το πιθανότερον είναι ότι το μαντιλάκι του κ. Κατρούγκαλου δεν θα μπορέσει να αντέξει στις «διαπραγματεύσεις» με την Τρόικα τον Σεπτέμβρη,

Γιατί το λέω; διότι έτσι, ακριβώς έτσι, έχει γίνει έως τώρα! Προσέτι: μόλις έκοψαν το ΕΚΑΣ οι απροσμάχητοι «αριστεροί» του Σόιμπλε και αντελήφθησαν τον κουρνιαχτό που σηκώθηκε, άρχισαν να λένε ότι θα βρουν ισοδύναμα! Ως τώρα βρήκαν τρία πουλάκια που κάθονται σ’ έναν πλάτανο. Τον Σεπτέμβρη, με τις νέες περικοπές, θα βρουν και μπεκάτσες.

Μόλις χθες επίσης μάθαμε ότι 10.643 νέοι άνεργοι γράφτηκαν στον ΟΑΕΔ μόλις τον φετινό Ιούνιο. Και γέλια ο κ. Κατρούγκαλος. Διότι η οικονομία έχει αναστηθεί απ’ το Πάσχα και χορεύει τον χορό της (άδειας) κοιλιάς.

Μόλις προχθές ο κ. Μουζάλας δήλωνε στη Βουλή ότι αγνοείται η τύχη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που έχουν «απορροφήσει» οι ρουφήχτρες ΜΚΟ για το προσφυγικό. Και δεν παραιτείται. Ούτε ουδείς τις άλλος ζητά την παραίτησή του! Εχουμε συνηθίσει τον κυνισμό και την αναλγησία. Του διαφεύγουν κάτι εκατομμυριάκια του κ. Μουζάλα -ο συνταξιούχος πεινάει, η ΜΚΟ το γλεντάει- και δεν κουνιέται φύλλο. Η ευαισθησία Μουζάλα περιορίζεται στο πάτωμα, κάτω απ’ την καρέκλα του.

Αλλά, αν κάθε μέρα μαθαίνουμε ένα ή περισσότερα κακά νέα, υπάρχουν και πλήθος ενδημούντα κακά που απλώς εξελίσσονται. Για παράδειγμα ο κ. Πολάκης, παρέα με τον κ. Ξανθό, που αποδεικνύονταιχειρότεροι απ’ τον Αδώνιδα. Για παράδειγμα επίσης

ο Τσίπρας που παίρνει το μυστρί και πάει να εγκαινιάσει «νοσοκομείο» στη Σαντορίνη, το οποίον έχει έλλειμμα προσωπικού που υπερβαίνει την εκατοντάδα και θα λειτουργεί υπό νομικό καθεστώς που θα του επιτρέπει να μεταβεί εν μία νυκτί από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Γεια σου, ρε ΣΥΡΙΖΑ, με τα κόλπα σου!...

Πλην όμως ο Τσίπρας ατάραχος. Λέει σε μας τα συνήθη ψεύδη για το πλεόνασμα και το χρέος, αλλά όταν για αυτά ακριβώς του βάζει χέρι ο κ. Μοσκοβισί, ποιείται την νήσσαν. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι συναντήσεις με τον «γερμανοτσολιά» (κατά ΣΥΡΙΖΑ) Παπανδρέου και το πρεστίζ Τσίπρα ανεβαίνει τόσον όσο χρειάζεται για να είναι ισοϋψές με το πρεστίζ Κουβέλη. Κάθε μέρα μια κασκαρίκα, νέα ή εν εξελίξει. Μαθαίνω ότι ο κ. Κυρίτσης ακόμα προσπαθεί να μεταθέσει τα οικονομικά βάρη στους «μενουμευρώπη», αλλά δυστυχώς τη λέζα εξακολουθούν να την πληρώνουν κι όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Αδικο πράγμα ο σοσιαλισμός. Απόδειξη οι καθαρίστριες! Οσον η Αριστερά αγωνιζόταν να πάρει

την εξουσία, οι καθαρίστριες ήταν εμβληματικά πρόσωπα ελπίδων και προσδοκιών. Μόλις ο Τσίπρας ανακάλυψε ότι «δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς» παρά να κάνει την Αριστερά Δεξιά (ή χλεύη της Δεξιάς), οι έρμες οι καθαρίστριες ξανάγιναν σύμβολα απληρωσιάς και εμπαιγμού,

ώσπου να αναλάβει ο Πολάκης να τις θάψει τρία μέτρα κάτω απ’ τη γης. Είπα Πολάκης, θυμήθηκα«βοθροκάναλα» κι έμαθα ότι η κακή διαπλοκή που ο Τσίπρας έκανε καλή διαπλοκή, τώρα απαιτείκαζίνο εντός Αθηνών, κάπου στα βόρεια προάστια. Είναι να βάζει τα κλάματα ο κ. Σπίρτζης και τα γέλια ο κ. Κατρούγκαλος! Και νέους φόρους το Τρύφων. Για να μαραζώσει κι άλλο η οικονομία, να φύγουν

κι άλλοι νέοι στο εξωτερικό. Κρατήστε την ανάσα σας: ως τώρα έχουν φύγει στο εξωτερικό περίπου 400.000 πρόσωπα (οι περισσότερες και οι περισσότεροι, νέοι με σπουδές και δεξιότητες), καθώς και 50-70.000 επιστήμονες και εξειδικευμένοι επαγγελματίες. Οι εργαζόμενοι αυτοί, νέοι και μεγαλύτεροι, θα προσέφεραν στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν γύρω στα 8 δισ. ευρώ σε φόρους (χώρια σε παραγωγή, αν κρίνουμε από τα 50 δισ. ευρώ περίπου που προσφέρουν στις οικονομίες των χωρών που εργάζονται). Σε αυτούς τους δύο συγκλονιστικούς αριθμούς πρέπει να προστεθούν και να συνυπολογισθούν τα 9 δισ. ευρώ που έχει κοστίσει η εκπαίδευση των νεαρών ξενιτεμένων.

Και ενώ συντελείται αυτός ο εξολοθρεμός, το Τρύφων, δηλαδή ο Τσίπρας, λέει μπούρδες για χαλάρωση των κάπιταλ κοντρόλ, μπούρδες διότι 1.680 ευρώ τον μήνα μπορούσε να πάρει κανείς, 1.680 ευρώ θα μπορεί να παίρνει και στο εξής. Απλώς, αν δεν πάρει τα 420 ευρώ της μιας βδομάδας, θα μπορεί να πάρει 840 την επόμενη! Μεγάλη χαλάρωση! ποιος τη σκέφθηκε; ο Καρανίκας;

Βεβαίως, ελάχιστοι μπορούν να πάρουν 840 ευρώ το δεκαπενθήμερο και 1.680 ευρώ τον μήνα, αλλά αυτό τι σημασία μπορεί να έχει για μια κυβέρνηση που της φεύγουν οι νέοι σαν τα χελιδόνια το φθινόπωρο. Χελιδόνια που δεν θα γυρίσουν την επόμενη άνοιξη, αλλά θα μείνουν μακριά απ’ τον μιαρό αυτόν τόπο που οι κρετίνοι ξέρουν μόνον να κόβουν τις συντάξεις απ’ τους γέροντες ώσπου να (τους) πεθάνουν και τους μισθούς απ’ τους εργαζόμενους ώσπου να γίνουν ραγιάδες και σκλάβοι.

Κι ενώ στη χώρα συντελείται εθνική καταστροφή με τους μισούς νέους να φεύγουν και τους άλλους μισούς να παραμένουν, αλλά εκτός παραγωγής (συνεπώς χωρίς ζωή), η κυβέρνηση Πολάκη πανηγυρίζει για τα πλεονάσματα που πέτυχε. Τα μόνα πλεονάσματα (σε χέρια, πόδια και κεφάλια) που έχει πετύχει αυτή η κυβέρνηση προέρχονται από τα ελλείμματα (σε χέρια, πόδια και κεφάλια) που έχει προκαλέσει σε όλους μας.

Για όλα αυτά και το χειρότερο όλων αυτών, τον αφελληνισμό της πατρίδας (διά της μετανάστευσηςκαι της υποτέλειας), ο Τσίπρας ουδέν εκστομίζει, αλλά απεργάζεται μόνον τον νέο εκλογικό νόμο. Επιδιώκοντας: α) τη μονιμοποίηση του μνημονιακού καθεστώτος διά των κυβερνήσεων συνεργασίας των μνημονιακών δυνάμεων και β) τις παραγραφές. Τόσο του κόβει, αναλόγως πράττει. Για τα υπόλοιπα άσε να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά οι καστανάδες το φθινόπωρο.

Αλλά, ως φαίνεται, έχει δίκιο ο κ. Μοσκοβισί: «Πολύ ανθεκτικοί οι Ελληνες στην κρίση!». Πηδάτε τους κι άλλο...


*πηγή enikos

Δημήτρης Κατσορίδας
αναδημοσίευση από kommon.gr

«…ένας από τους λόγους της αποτυχίας του επαναστατικού κινήματος βρίσκεται ακριβώς στο ότι η πραγματική ζωή των ατόμων διαδραματίζεται σε επίπεδο διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν οι πρωτεργάτες της κοινωνικής επανάστασης που βασίζονται σε μια βαθύτερη γνώση του κοινωνικού είναι». Αυτό, μεταξύ άλλων, ισχυριζόταν ο Βίλχελμ Ράιχ. Και, κατά πώς φαίνεται, δεν έχει άδικο.

Με λίγα λόγια, ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός, ως με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα του αστι­σμού, μπό­ρε­σε και κυ­ριάρ­χη­σε επει­δή οι εκ­πρό­σω­ποί του κα­τά­λα­βαν αυτό που δεν μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν οι αρι­στε­ροί: το ζή­τη­μα της ψυ­χο­λο­γί­ας και της ιδε­ο­λο­γι­κής ηγε­μο­νί­ας.

Ου­σια­στι­κά, ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός απο­τέ­λε­σε την απά­ντη­ση του κε­φα­λαί­ου και του κρά­τους, το οποίο εκ­φρά­ζει τα συ­νο­λι­κά και μα­κρο­πρό­θε­σμα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου, απέ­να­ντι στη με­γά­λη ισχύ που είχαν απο­κτή­σει οι ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις, οι συν­δι­κα­λι­στι­κές και πο­λι­τι­κές τους ορ­γα­νώ­σεις και τα άλλα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα στη διάρ­κεια της πε­ριό­δου 1960-1970.

Η απά­ντη­ση του κε­φα­λαί­ου ήταν η ανα­διάρ­θρω­ση, οι ευ­έ­λι­κτες μορ­φές ερ­γα­σί­ας, η ερ­γα­σια­κή απορ­ρύθ­μι­ση και η απο­δυ­νά­μω­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, δη­λα­δή η ήττα των κι­νη­μά­των. Οι ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις άλ­λα­ξαν χα­ρα­κτή­ρα, οι συλ­λο­γι­κές διεκ­δι­κή­σεις και η συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση απα­ξιώ­θη­καν ως απο­λι­θώ­μα­τα του πα­ρελ­θό­ντος και η προ­σω­πι­κή ανέ­λι­ξη έγινε κα­θε­στώς. Η χει­ρω­να­κτι­κή ερ­γα­σία επί­σης απα­ξιώ­θη­κε επει­δή ήταν «βρό­μι­κη», ενώ ο λε­γό­με­νος τρι­το­γε­νής το­μέ­ας ήταν το βα­σι­κό όχημα για την επί­τευ­ξη της κα­πι­τα­λι­στι­κής ανα­διάρ­θρω­σης (ελα­στι­κο­ποί­η­ση ωρα­ρί­ων, μειω­μέ­νες απο­δο­χές, δι­πλές δου­λειές για συ­μπλή­ρω­ση του μι­σθού κλπ.).

Όμως, η ιδε­ο­λο­γία μέσω της οποί­ας επι­κρά­τη­σαν όλα αυτά ήταν ο ατο­μι­σμός, ο κα­τα­να­λω­τι­σμός και γε­νι­κά η ατο­μι­κή πρω­το­βου­λία.

Έτσι, ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός, ως πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­μι­κό πρό­γραμ­μα, κα­τά­φε­ρε, με τον δικό του τρόπο, να ενι­σχύ­σει και να εκ­φρά­σει τα βα­θύ­τε­ρα συ­ναι­σθή­μα­τα και τις επι­θυ­μί­ες των μαζών, ενι­σχύ­ο­ντας αυτό το οποίο ήδη μα­θαί­νου­με από την παι­δι­κή μας ηλι­κία και βιώ­νου­με κα­θη­με­ρι­νά: τον ατο­μι­σμό, τον αντα­γω­νι­σμό και τον κα­τα­να­λω­τι­σμό. Στη­ρί­χτη­κε πάνω στην αδυ­να­μία της Αρι­στε­ράς να εξά­ψει τη φα­ντα­σία και να αφυ­πνί­σει τον εν­θου­σια­σμό των αν­θρώ­πων, αφή­νο­ντας στον αντί­πα­λο να θίγει τις εσώ­τε­ρες χορ­δές τους με στρε­βλούς τρό­πους. Ως πρό­ταγ­μα ανα­δεί­χτη­κε το «να περ­νά­με καλά» και το «να πιά­σου­με την καλή», καθώς επί­σης όλα τα συ­μπα­ρο­μαρ­τού­ντα του νέου τρό­που ζωής: οι πι­στω­τι­κές κάρ­τες και τα δά­νεια, η άν­θη­ση του life style και της ατο­μι­κής ευ­η­με­ρί­ας, η εθνι­κή μα­γκιά, το χρη­μα­τι­στή­ριο, η νυ­χτε­ρι­νή δια­σκέ­δα­ση ως μέσο επί­δει­ξης και στιλ, η εκ­γύ­μνα­ση, ο ναρ­κισ­σι­σμός, η σε­ξουα­λι­κή ηδονή, τα κέ­ντρα ομορ­φιάς, τα τα­τουάζ, τα ροζ τη­λέ­φω­να, η κα­ριέ­ρα, η υπέρ­με­τρη χρήση του δια­δι­κτύ­ου, η δια­φή­μι­ση και γε­νι­κά ο κα­τα­να­λω­τι­σμός.

Όλα λοι­πόν αυτά, και ανά­λο­γα με το τι ταί­ρια­ζε στον κα­θέ­να, έγι­ναν το ατο­μι­κό σήμα κα­τα­τε­θέν, πα­ράλ­λη­λα με την καλ­λιέρ­γεια μιας αί­σθη­σης του ανι­κα­νο­ποί­η­του. Εγκλω­βι­στή­κα­με σε μια πλη­θώ­ρα πραγ­μά­των που πρέ­πει να κα­τα­να­λω­θούν, σύμ­φω­να με τις επι­τα­γές και τις επι­θυ­μί­ες του ατο­μι­κού «Εγώ» μας.

Ο ελ­λη­νι­κής κα­τα­γω­γής σου­ρε­α­λι­στής ποι­η­τής Νί­κο­λας Κάλας, σε γράμ­μα του στον Μι­χά­λη Ράπτη (Πά­μπλο), υπεν­θυ­μί­ζει τη θέση του Β. Ράιχ, σχε­τι­κά με το γιατί το πιο προ­ο­δευ­μέ­νο προ­λε­τα­ριά­το του κό­σμου, το γερ­μα­νι­κό, απο­δέ­χτη­κε ή δεν αντι­στά­θη­κε αρ­κε­τά απο­τε­λε­σμα­τι­κά στον να­ζι­σμό. Η ερ­μη­νεία του Ράιχ είναι ότι αυτό συ­νέ­βη επει­δή η αστι­κή τάξη μπό­ρε­σε και πρό­σφε­ρε, στην ερ­γα­τι­κή τάξη, κά­ποια οι­κο­νο­μι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα που ταυ­τό­χρο­να τα εξω­ράι­ζε με ηθι­κές ή αι­σθη­τι­κές αξίες, επι­δεί­ξεις κλπ. Ψυ­χο­λο­γι­κά η προ­σαρ­μο­γή πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε γιατί η φα­σι­στι­κή ηθική ζη­τού­σε ταυ­τό­χρο­να μια υπο­τα­γή που πε­ριό­ρι­ζε τη σε­ξουα­λι­κή ελευ­θε­ρία. «Έτσι, στο όνομα μιας ηθι­κής του υπε­ρε­γώ, η απα­γό­ρευ­ση γι­νό­ταν ένα αξί­ω­μα που απέ­τρε­πε επί­σης την επα­νά­στα­ση ενά­ντια στην οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­πί­ε­ση και όχι μόνο την επα­νά­στα­ση τη σε­ξουα­λι­κή». Ο Κάλας, από αυτήν την προ­σέγ­γι­ση του Ράιχ, συ­νά­γει το συ­μπέ­ρα­σμα ότι «αυτός ο μη­χα­νι­σμός δεν είναι απα­ραι­τή­τως το απο­τέ­λε­σμα του κα­θαυ­τό φα­σι­σμού αλλά μπο­ρεί να προ­ω­θεί­ται από κάθε αντι­δρα­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση που ξέρει να εμπνέ­ει τις μάζες».       

Τη­ρου­μέ­νων των ανα­λο­γιών, κάτι πα­ρό­μοιο βλέ­που­με και με τη δια­δι­κα­σία επι­κρά­τη­σης του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Κα­τά­φε­ρε και πέ­ρα­σε την ιδε­ο­λο­γία και ψυ­χο­λο­γία της ατο­μι­κο­ποί­η­σης στην ορ­γά­νω­ση της ερ­γα­σί­ας και γε­νι­κά σε όλο το κοι­νω­νι­κό σώμα.

Η έκρη­ξη του λε­γό­με­νου τρι­το­γε­νούς τομέα της οι­κο­νο­μί­ας, μαζί με τις τρά­πε­ζες, τις ΔΕΚΟ και τον στενό δη­μό­σιο τομέα, οι οποί­οι φαί­νο­νταν πιο «κα­θα­ροί» από τον δευ­τε­ρο­γε­νή τομέα (βιο­μη­χα­νία, βιο­τε­χνία, κα­τα­σκευ­ές), στον οποίο οι ερ­γα­ζό­με­νοι μπο­ρού­σαν να «συμ­με­τέ­χουν» πιο «δη­μιουρ­γι­κά», όπου οι επι­στά­τες εξω­ρα­ΐ­στη­καν και βα­φτί­στη­καν «υπεύ­θυ­νοι τμη­μά­των» ή μά­να­τζερ, και ο κα­θέ­νας έβλε­πε τον εαυτό ως μο­νά­δα που θα βελ­τί­ω­νε τη θέση του ενα­ντί­ον όλων των υπο­λοί­πων, δη­μιούρ­γη­σε το έδα­φος για την απα­ξί­ω­ση της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και του συν­δι­κα­λι­σμού.

Η έλ­λει­ψη ιστο­ρι­κής μνή­μης και συλ­λο­γι­κής ταυ­τό­τη­τας, ιδιαί­τε­ρα στην τότε νέα γενιά, ο αντα­γω­νι­σμός αντί της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, το γλεί­ψι­μο, η ρου­φια­νιά, ο κα­ριε­ρι­σμός και η έκ­πτω­ση των αξιών, φυ­σι­κο­ποι­ή­θη­καν και έπα­ψαν να θε­ω­ρού­νται κα­τά­πτυ­στα και τα­ξι­κή προ­δο­σία.

Ο συν­δυα­σμός όλων των πα­ρα­πά­νω ήταν οι πα­ρά­γο­ντες που βο­ή­θη­σαν στη νίκη του κε­φα­λαί­ου επί της ερ­γα­σί­ας. Επι­πρό­σθε­τα, με την επι­κρά­τη­ση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού με­γά­λω­σαν δυο γε­νιές αν­θρώ­πων, οι οποί­ες γα­λου­χή­θη­καν να σκέ­φτο­νται από τη σκο­πιά του τα­ξι­κού αντι­πά­λου, ενώ η ση­με­ρι­νή γενιά, η οποία δεν έχει την εμπει­ρία των κα­τα­κτή­σε­ων του πα­ρελ­θό­ντος, προ­σαρ­μό­ζε­ται εύ­κο­λα στην ερ­γα­σια­κή ευ­ε­λι­ξία, δεί­χνο­ντας σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις και αδια­φο­ρία για τη συλ­λο­γι­κή δράση. Της είναι ξένη. Γι’ αυτό, πολ­λές φορές, μας κάνει εντύ­πω­ση γιατί η κοι­νω­νία, ακόμη και οι το­πι­κές κοι­νω­νί­ες, δεν προ­βαί­νουν σε μα­ζι­κή αντί­στα­ση σε φαι­νό­με­να κλει­σί­μα­τος επι­χει­ρή­σε­ων και απο­λύ­σε­ων. Ή διε­ρω­τό­μα­στε, πώς γί­νε­ται στις απερ­γί­ες να συμ­με­τέ­χουν κυ­ρί­ως οι με­γα­λύ­τε­ροι σε ηλι­κία ενώ οι νε­ό­τε­ροι να απέ­χουν, όταν ιστο­ρι­κά συ­νέ­βαι­νε το αντί­θε­το. Διότι η κοι­νω­νι­κή συμ­με­το­χή πε­ρι­λαμ­βά­νει σχέ­διο, στόχο, δρά­σεις και αλ­λη­λε­πί­δρα­ση με τους άλ­λους με σκοπό να επη­ρε­ά­σουν πλευ­ρές της δη­μό­σιας ζωής. Όμως, η συλ­λο­γι­κή δράση έχει κό­στος. Χά­νεις ελεύ­θε­ρο χρόνο και είναι ψυ­χο­φθό­ρα, και ο ερ­γα­ζό­με­νος δεν το θέλει αυτό. Το βα­ριέ­ται. Ξέ­χω­ρα που έχουν τρω­θεί τα κοι­νω­νι­κά πρό­τυ­πα (π.χ. τα συν­δι­κά­τα έχουν απα­ξιω­θεί, καθώς επί­σης και το πρό­τυ­πο του συν­δι­κα­λι­στή).

Το απο­τέ­λε­σμα είναι να έχουν μειω­θεί τα κοι­νω­νι­κά αντα­να­κλα­στι­κά, να κυ­ριαρ­χεί η πα­ραί­τη­ση από την πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή δράση σαν κάτι πα­ρω­χη­μέ­νο, και να συ­νη­θί­ζου­με στην κάθε αυ­θαι­ρε­σία, εκ­φρά­ζο­ντας μόνο τη συ­μπό­νια μας για τα θύ­μα­τα, ευ­χό­με­νοι να μην εί­μα­στε «εμείς» οι επό­με­νοι. Μπο­ρεί, βέ­βαια, να προ­κα­λούν θλίψη τα διά­φο­ρα φαι­νό­με­να αυ­θαι­ρε­σιών, κλεί­σι­μο επι­χει­ρή­σε­ων, απο­λύ­σε­ων κλπ., αλλά γρή­γο­ρα ξε­χνιού­νται και υπάρ­χει επι­στρο­φή στην «κα­νο­νι­κό­τη­τα».

Αυτή η ψυ­χο­λο­γία και αυτές οι πρα­κτι­κές δεν αλ­λά­ζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι αφέ­λεια να πι­στεύ­ου­με ότι επει­δή δια­ψεύ­στη­καν οι προσ­δο­κί­ες και η κοι­νω­νία φτω­χο­ποιεί­ται και υπο­φέ­ρει θα υπάρ­χει εύ­κο­λη επι­στρο­φή στο συλ­λο­γι­κό. Η λο­γι­κή του «όσο χει­ρό­τε­ρα τόσο κα­λύ­τε­ρα» έχει απο­δει­χτεί λάθος.

Η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση των δυ­νά­με­ων της ερ­γα­σί­ας δεν υπάρ­χει έτσι και αλ­λιώς, λόγω της ερ­γα­σια­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης ούτε λόγω της χει­ρο­τέ­ρευ­σης της κοι­νω­νι­κής κα­τά­στα­σης (π.χ. φτώ­χεια, ανερ­γία, με­τα­νά­στευ­ση κλπ.).

Ίσως, η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση να βρί­σκε­ται σε «πα­ρω­χη­μέ­να» θέ­μα­τα και σε κα­θη­με­ρι­νά ζη­τή­μα­τα, τα οποία όμως απα­σχο­λούν τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και όχι στις με­γά­λες πο­λι­τι­κές ανα­λύ­σεις και απο­κα­λύ­ψεις που κάνει η Αρι­στε­ρά. Χωρίς να υπο­τι­μά­με τις πο­λι­τι­κές και θε­ω­ρη­τι­κές ανα­λύ­σεις, υπάρ­χει ταυ­τό­χρο­να η ανα­γκαιό­τη­τα, από μέ­ρους της Αρι­στε­ράς, να βρει μέσω ποιων στοι­χεί­ων θα μπο­ρού­σε να δια­μορ­φω­θεί η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση, να την ανα­πτύ­ξει με βάση τις δο­σμέ­νες μορ­φές της, να την απο­σα­φη­νί­σει και να την προ­ω­θή­σει. Σχε­τι­κά με αυτό θα επα­νέλ­θου­με. 

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ» - ΚΛΑΔΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ


24ωρη παναττική απεργία για τα καταστήματα, τα γραφεία και τις αποθήκες στη «Μαρινόπουλος ΑΕ» κηρύσσουν την Παρασκευή 22 Ιούλη, τα κλαδικά σωματεία Εμποροϋπαλλήλων - Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αττικής, (Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρεωτικής), στηρίζοντας την απόφαση των Επιτροπών Αγώνα που έχουν συγκροτηθεί σε καταστήματα της συγκεκριμένης εταιρείας.

Την υπαγωγή της σε καθεστώς «προληπτικής προστασίας» από τους πιστωτές, προκειμένου να οδηγηθεί σε πτώχευση, κατέθεσε η εταιρεία security «MONDIAL POL», με πάνω από 230 εργαζόμενους.

Η αίτηση δικάστηκε σήμερα. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, τους οφείλονται ήδη δεδουλευμένα 6 μηνών, ενώ υπάρχει κίνδυνος να χαθούν και οι αποζημιώσεις τους.





πηγή 902.gr

Σε ποινή φυλάκισης 2 μηνών με τριετή αναστολή, για παράνομη είσοδο στη χώρα, καταδικάστηκαν οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί με την απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρούπολης. Τους αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της δράσης υπό την απειλή ζωής. Για τη δεύτερη κατηγορία της παράνομης πτήσης, αλλά και της εκτέλεσης πτήσης για τον πιλότο κρίθηκαν αθώοι, διότι η ελληνική νομοθεσία αναφέρεται σε πολιτικά και όχι στρατιωτικά αεροσκάφη.

Επίσης, σύμφωνα με την απόφαση θα παραμείνουν υπό την επιτήρηση αστυνομικών μέχρι να εκδοθεί η απόφαση για την έκδοση ασύλου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην αίθουσα επικράτησε ένταση την ώρα που ανακοινώνονταν οι ποινές, όταν ένας Τούρκος έβρισε στα τουρκικά τους κατηγορούμενους και στη συνέχεια ο εισαγγελέας ζήτησε τη μεταφορά του στο αστυνομικό τμήμα.

Αρχικά κατέθεσε ο αστυνομικός που συνέλαβε τους 8 αξιωματικούς, λέγοντας ότι δεν προέβαλαν καμία αντίσταση και πως το πρώτο πράγμα που ζήτησαν ήταν να παραδοθούν και να παραμείνουν στη χώρα μας. Ο Τούρκος πιλότος του ελικοπτέρου ισχυρίστηκε πως και οι 8 δεν έχουν καμία σχέση με το αποτυχημένο πραξικόπημα. «Δεν γνώριζα τι συνέβαινε εκείνες τις ώρες. Είχαμε εντολές να μεταφέρουμε τραυματίες στην Κωνσταντινούπολη σε σημείο που υπήρχαν ασθενοφόρα. Όταν μάθαμε στο ίντερνετ τι ακριβώς συνέβαινε πήραμε τηλέφωνο τον συνταγματάρχη μας. Δεν τον βρήκαμε και αποφασίσαμε να φύγουμε από τη χώρα», είπε αρχικά, ενώ ισχυρίστηκε πως δέχθηκαν πυρά από Τούρκους αστυνομικούς, γεγονός που τους οδήγησε γρήγορα στην απόφαση να εγκαταλείψουν τη χώρα τους.

Η δικηγόρος τους, Β. Μαρινάκη, μία εκ των τριών, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, διέψευσε δημοσιεύματα που εμφάνιζαν τους στρατιωτικούς να έχουν πετάξει τον οπλισμό τους πριν προσγειωθούν στην Ελλάδα, λέγοντας ότι εξαρχής δεν έφεραν όπλα. Επιβεβαίωσε ότι οι στρατιωτικοί κατέθεσαν στην Ελληνική Αστυνομία πως ξήλωσαν και έριξαν στη θάλασσα εξάρτημα του ελικοπτέρου το οποίο περιείχε συντεταγμένες και στρατιωτικούς χάρτες, για να μην πέσει στα χέρια των Ελλήνων.

Επιπρόσθετα, στο δικαστήριο εμφανίστηκαν και οι δύο Τούρκοι οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι ανεξάρτητοι δικηγόροι και θέλησαν να καταθέσουν έγγραφα, τα οποία και δεν έγιναν δεκτά.

Με διαδικασίες «fast track», η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με μια αιφνιδιαστική απόφαση (χωρίς να έχει προηγηθεί η πιο στοιχειώδης ενημέρωση προς το ναυτεργατικό κίνημα αλλά και ούτε στο Δ.Σ του ΝΑΤ, ούτε στα αντίστοιχα Δ.Σ των Ταμείων Πρόνοιας Ε.Ν.), όπως καταγγέλλουν η ΠΕΝΕΝ και οι Συνταξιούχοι ΝΑΤ Κατώτερων Πληρωμάτων, προχώρησε στην μεταβίβαση όλης της ακίνητης περιουσίας των Ταμείων Πρόνοιας Κατωτέρων Πληρωμάτων (ΤΠΚΠΕΝ) και Αξιωματικών (ΤΠΑΕΝ) στο υπερταμείο ΕΤΕΑΕΠ!! Συγκεκριμένα και σύμφωνα με το υπ’ αρίθμ. 95077/29-6/2016 έγγραφο του διοικητή του ΕΤΕΑ ζητείται από τα Ταμεία Πρόνοιας Αξιωματικών και Κατωτέρων Πληρωμάτων να διαβιβασθεί στο ΕΤΕΑΕΠ (Το ΕΤΕΑΕΠ αποτελεί την μετεξέλιξη του ΕΤΕΑ που συμπεριλαμβάνει και τα Ταμεία Πρόνοιας) η ακίνητη περιουσία των Ταμείων αυτών. Το ΕΤΕΑΕΠ επικαλείται το άρθρο 82 του ν. 4387/16, όπου στην παράγραφο 6 αναφέρει ότι η ακίνητη περιουσία των εντασσομένων ταμείων περιέρχεται άμεσα από την ημερομηνία ένταξής τους στο ΕΤΕΑΕΠ, ο οποίος είναι ο καθολικός διάδοχος αυτών. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η ακίνητη περιουσία των Ταμείων ΤΠΚΠΕΝ και ΤΠΑΕΝ και ειδικότερα τα ακίνητα της Εστίας Ναυτικών, το νεοκλασικό κτήριο επί της Άστιγγος στην πλατεία Καραϊσκάκη, το ακίνητο επί της οδού Φιλελλήνων 2 και το ακίνητο επί της Φίλωνος 2 που είναι στην ιδιοκτησία του ΤΠΚΠΕΝ καθώς επίσης το ακίνητο επί της οδού Συγγρού 10 (HOTELATHENSPLAZA), το ακίνητο Γρηγορίου Λαμπράκη 150 (πρώην ΥΕΝ) ιδιοκτησίας ΤΠΑΕΝ μεταβιβάστηκαν από την ανωτέρω ημερομηνία και αποτελούν πλέον τμήμα της ιδιοκτησίας του ΕΤΕΑΕΠ. Η μεταβίβαση και μεταφορά αυτή δεν υπόκειται στην καταβολή κανενός φόρου, τέλους ή δικαιώματος υπέρ του δημοσίου, οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλου προσώπου!!

«Πρόκειται για ένα είδος πολιτικού ριφιφί της ακίνητης περιουσίας των ελλήνων ναυτικών που έγινε με θυσίες και το αίμα τους που έδωσαν υπέρ του εφοπλιστικού μινώταυρου επί δεκαετίες και σήμερα η περιουσία αυτή γίνεται αντικείμενο αρπαγής από το ΕΤΕΑΕΠ και ακολούθως θα οδηγηθεί στον δρόμο της δημιουργικής αξιοποίησης……. δηλαδή στο ξεπούλημα όπως προβλέπεται ευρύτερα για την ακίνητη περιουσία του δημοσίου», τονίζουν στην καταγγελία τους ΠΕΝΕΝ και συνταξιούχοι ΝΑΤ κατώτερων πληρωμάτων, συμπληρώνοντας:

«Είναι προφανές ότι εάν δεν υιοθετηθεί η γραμμή πάλης – αντίστασης - σύγκρουσης και συνεπούς αγωνιστικής δράσης που προτείνει η ΠΕΝΕΝ, το επόμενο βήμα είναι με την ίδια διαδικασία να περάσει και η ιδιοκτησία της ακίνητης περιουσίας του ΝΑΤ (ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ) στα χέρια του ελληνικού δημοσίου και έπεται η συνέχεια να ξεπουληθεί έναντι πινακίου φακής προκειμένου οι πιστωτές να εισπράξουν τα δανεικά από το παράνομο χρέος που δημιούργησαν μαζί με τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο που είναι και οι μοναδικοί υπαίτιοι και υπεύθυνοι αυτού του χρέους».

Η διοίκηση της ΠΕΝΕΝ, τέλος, απευθύνεται «στο ναυτεργατικό κόσμο της χώρας, στους εν ενεργεία και συνταξιούχους ναυτικούς αλλά και στο εργοδοτικό και κομματικό κατεστημένο της ΠΝΟ και τους καλεί ανεξάρτητα από τις υπαρκτές διαφορές που υπάρχουν, όλοι από κοινού να μην επιτρέψουμε να συντελεσθεί το έγκλημα του ξεπουλήματος της ακίνητης περιουσίας του ΝΑΤ, να συνεχισθούν και να κλιμακωθούν οι αγώνες και οι απεργίες κατά της νεομνημονιακής επέλασης στα συνταξιοδοτικά – ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματά μας. Ουδείς νομιμοποιείται να δηλώνει ότι δεν γνώριζε, δεν κατάλαβε, δεν αντιλήφθηκε το έγκλημα που συντελείται με την διάλυση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, την καταστροφή και το λουκέτο στο ΝΑΤ, την λεηλασία της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ναυτικών! Η όποια ανοχή είναι στην πράξη συνενοχή, είναι πράξη στήριξης και συμπόρευσης στην αντιλαϊκή και αντεργατική κυβερνητική πολιτική».

πηγή ergasianet

Δεν πέρασαν λίγες μέρες από τη συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ που έβαλε τα πάντα στο τραπέζι για να τα ζητήσει όλα και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έτρεξε να συνδράμει! Η στάση αυτή είναι πρόκληση για τους χιλιάδες εργαζόμενους που σήμερα είναι απλήρωτοι, που δε μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες, είναι πρόκληση για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους που αυξάνονται κάθε μήνα, για τους εργαζόμενους που είδαν τους μισθούς τους να παίρνουν την κάτω βόλτα!

Θυμίζουμε πως ο πρόεδρος του ΣΕΒ σε συνέντευξη του πριν μια εβδομάδα ανέφερε ανάμεσα σε άλλα τα εξής:

• «Τα 586 ευρώ δε φτάνουν για να ζήσει ένας εργαζόμενος αλλά για το ένα εκατομμύριο ανέργους, ασφαλώς, θα ήταν καλύτερο να έχουν μία χαμηλή αμοιβή, αντί να ζουν έναν παρατεταμένο εφιάλτη».
• «Οι γενναίες αυξήσεις, που δόθηκαν στα χρόνια της ευφορίας, χωρίς προσεκτική μελέτη των οικονομικών στοιχείων, υπονόμευσαν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων».
• Οι ομαδικές απολύσεις είναι «μέτρο που θα πρέπει να εφαρμόζεται με ιδιαίτερη μέριμνα και μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις».
• Το λοκ άουτ χαρακτηρίζεται ως «ένας τρόπος άμυνας απέναντι σε καταχρηστικές απεργίες».
• Το ασφαλιστικό σύστημα «πρέπει να σταματήσουμε να το βλέπουμε σαν μηχανισμό αναδιανομής, και να το δούμε σαν εργαλείο ανάπτυξης, κοινωνικής και διαγενεακής δικαιοσύνης».

Για όλα τα παραπάνω η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι απλά δεν έβγαλε κουβέντα αλλά στα πλαίσια της «εθνικής» γραμμής έτρεξε να συμφωνήσει με τους Βιομήχανους αρκεί να μην υπάρχουν δεύτερες σκέψεις! Και καλούν την κυβέρνηση να γίνει αρωγός ώστε να προχωρήσει η συμφωνία.

Καμιά αποδοχή δεν πρέπει να υπάρξει των αντεργατικών νόμων που κατάργησαν συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα, κατακρεούργησαν μισθούς και μεροκάματα. Το παιχνίδι είναι στημένο εις βάρος των εργαζόμενων. Η συνολική αλλά και πρόσφατη πείρα, δείχνει πως όλοι οι νόμοι αλλά και τα πρόσφατα μνημόνια που τσακίζουν τις ζωές χιλιάδων εργατικών-λαικών οικογενειών είναι οι απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Και αυτά θα τρέξει να υλοποιήσει η κυβέρνηση. Σε αυτό το στημένο παιχνίδι των κοινωνικών διαλόγων η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι απλά κάνει πλάτη αλλά βάζει και την υπογραφή της φαρδιά-πλατιά.

Καλούμε τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να απαντήσουν δυναμικά, αγωνιστικά! Όχι μόνο να καταδικάσουν τους σχεδιασμούς που επιχειρούνται για να προετοιμάσουν τα νέα μέτρα αλλά να απαντήσουν με αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Εδώ και τώρα είναι ανάγκη να μπει μπροστά το αγωνιστικό κάλεσμα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων για οργάνωση της πάλης στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων, με πλαίσιο την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, τη διεκδίκηση της ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών.